Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunun temel özelliği kalıcı ve sürekli dikkatsizlik örüntüsü ve/veya benzer gelişim düzeyindeki bireylere göre daha sık ve şiddetli hiperaktivite olmasıdır.

Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, sadece çocukluk çağının hastalığı değildir. Bu sendrom çocukluk çağında böyle bir tanı almamış kişilerde, erişkinlikte de saptanabilir. Tabii ki çocukluk çağı dikkat eksikliği ve hiperaktivite sendromunun belirtileriyle, erişkin çağda karşılaşılan belirtiler farklıdır, erişkin bir kişide sanki motor takılmış gibi bir aşırı aktivite, sıraların üzerinde koşma ve otorite-öğretmenler ile sorun yaşama gibi belirtiler olmaz, esas olarak aşağıdaki belirtilerle karşılaşılır.

1. Konsantre olamamak ve odaklanmayı sürdürmede aşırı güçlük: Konuşmanın ortasında uzaklara dalıp gitmek, başkalarının konuşmasını dinlemekte zorlanmak, detaylarla ilgilenmekten sıkılmak vb.
2. Aşırı odaklanma: Çelişkili gibi gözükse de sık rastlanılan bir belirtidir, kafasındaki kaostan kaçmak isteyen kişi, sürdürdüğü eyleme aşırı odaklanır, öyle bir dalar ki, zamanı unutur, dışarıdan seslenenleri duymaz.
3. Organizasyonsuzluk ve unutkanlık: Zaman planlaması yapamama, bir işe başlamakta ve bitirmekte zorlanma, devamlı geç kalma eğilimi, randevuları kaçırma, anahtarlığı, telefonu ve cüzdanı sık sık kaybetme, faturaları ödemeyi unutma.
4. Dürtüsellik ve huzursuzluk hissi: Toplantılarda uygunsuz davranma-kalkıp yürüme, yerinde duramama, sık sık söz kesme ve kabaca davranma eğilimi, düşünmeden konuşma, alkol ve madde aşırı kullanımına meyilli olma.
5. Hiperaktivite: Çok konuşma, heyecan arayışı, bir anda bir çok işi yapmaya çalışma, risk almaya çok meyilli olma, çok çabuk sıkılma
6. Duygulanım, ilişki ve iş zorlukları: Eleştiriye tahammülsüzlük, başarısızlık karşısında çabuk hayal kırıklığına uğrama, çabuk sinirlenme ve duygulanımsal dalgalanmalar, motivasyonu sürdürme güçlüğü nedeniyle sık sık iş ve eş değiştirme isteği.

Erişkin dikkat eksikliği ve hiperaktivite sendromu, maddi sorunlara, iş kayıplarına, aile sorunlarına, başka psikiyatrik hastalıklara (örneğin alkol bağımlılığı, anksiyete ve depresyon) yol açabildiği için önemli bir sağlık sorunudur. Uygun yaşamsal müdahaleler ve yönlendirmenin yanı sıra çok mesafe kaydedilmiş olan ilaç tedavisi de bu zorlu hastalıkla baş edilmesine ve kişinin işlevselliğini, kendinden memnuniyetini arttırmasına olanak sağlamaktadır.